WAT DOET U TEGEN TERRORISME?

Geplaatst op 21 september 2008 door Reinard Maarleveld
Wat doet u tegen terrorisme?
De BB is terug!
Heeft u de folder al ontvangen? Ik wel. Hij lag op de mat naast de Karwei krant en de Donald Duck. De omslag is oranje en strijdbaar met grote zwarte letters in een wit kader. Niet zo soft als het nieuwe tenue van het Nederlands elftal. Rare grote witte broeken en dat lelijke blauw van de sokken en het KNVB-logo.
 
“Wat wordt er gedaan tegen terrorisme?” luidt de aanhef van het schrijven waarin de overheid ons oproept actief bij te dragen aan de strijd tegen terrorisme. Achterin is een handig woordenlijstje opgenomen zodat u moeilijke woorden als propaganda, radicalisering en innovaties nog even kunt opzoeken. De folder bevat vooral praktische aanwijzingen, zoals deze tip na een bomaanslag: “ga niet in groepen staan. Er kan nog een bom ontploffen.”
 
In woord en beeld doet de folder me sterk denken aan de “Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf”. Een campagne uit 1961 die de burgers moest voorbereiden op de gevolgen van een atoomoorlog.
 
Een illustratie toont de rug van een persoon die onder het bureau is gekropen tijdens een atoomaanval. Raam kapot, hoorn van de haak, wat papieren in de lucht.
 
Maar verder niets aan de hand. O ja, toch: prullenbak omgevallen. De bom die 46 jaar daarvoor in enkele seconden Hirosjima wegvaagde krijgt nu stempelkussen en stoel niet ondersteboven.
 
 
Dezelfde naïviteit en simpele voorstelling van zaken zit in “Wat wordt er gedaan tegen terrorisme?”. Zo zien we verschillende burgers in actie. Elk levert vanuit het eigen beroep een bijdrage aan de bestrijding van het kwaad. Er is een treinconducteur tegen terrorisme, een bewaker tegen terrorisme, een wetenschapper tegen terrorisme, een jongerenwerker tegen terrorisme, een brave burger tegen terrorisme (“mevrouw Berends”) en natuurlijk ook een lerares tegen terrorisme. Want het onderwijs heeft traditioneel tot taak alle kwalen van de samenleving te bestrijden.
 
De lerares is een blonde jonge vrouw die ontspannen op haar bureau zit, een been onder het andere geslagen. Ze kijkt rustig en zelfverzekerd de klas in en is iets aan het uitleggen.
 
De klas is een mix van jongens en meisjes, zwart, wit en bruin. Ze zitten er “cool” bij, in, op of naast de bank. Een blanke jongen draagt een mutsje, een bruin meisje een hoofddoek. Zonder uitzondering zijn ze in de ban van de lerares. Geboeid luisteren ze naar haar boodschap: “Gelijkwaardigheid en respect voor elkaar, dat is erg belangrijk.”
 
Yo! Zo gaat het dus op geen enkele school in Nederland…
 
Misschien is de overheid gedwongen zaken te simplificeren, omdat niet alle burgers even onderlegd zijn. Maar waarom ervan uitgaan dat de meeste burgers ezels zijn?
 
Nog en voorbeeld. Vragen die volgens de overheid veelgesteld worden komen aan de orde. Vraag: “Vertelt de overheid wel alles over terrorisme?” Antwoord: “Vrijwel alles. De overheid is zo open als mogelijk. Maar u begrijpt dat het niet goed is om veel te vertellen. Dat zou de veiligheid in gevaar kunnen brengen.”
 
Ik begrijp het. Ik ga de aanwijzingen uit de folder nog eens goed doorlezen. Onder het bureau.
 
Bericht geplaatst in: artikel, column