ME TARZAN YOU KIM

Geplaatst op 28 december 2011 door Reinard Maarleveld
Me Tarzan You Kim

Met verbazing kijkt het Westen naar de tranen van Noord-Korea. Waarom huilen wij niet bij de dood van Grote Leiders?

 “In het laatste der dagen zult gij vreemde gezichten zien”. Mijn oma sprak de woorden dreigend en met opgeheven vinger uit. Ze is al dertig jaar dood, maar ik denk nog regelmatig aan de waarschuwing voor de naderende Apocalyps. Zeker in de laatste weken van 2011.


Het gedrag van Noord-Koreaanse burgers na het overlijden van de Grote Generaal was belachelijk. Of was het verdriet oprecht? Op YouTube staat materiaal over de dood van Mao Ze Dong in 1976. Ook daar zien we wanhopig schreiende kameraden die zich geen raad meer weten na het verscheiden van de Grote Roerganger. Ongetwijfeld zullen ook Sovjet-burgers dikke tranen hebben gehuild bij de dood van de Grote Leider in de Vaderlandse Oorlog, Jozef Stalin, in 1953.

Bij het overlijden van Westerse leiders zien we dat massale en emotionele rouwbeklag niet. Er is verdriet, woede of wanhoop, maar altijd met mate. Geen krijsende menigte voor een standbeeld van de Overleden Held. Hoe kan dat?

In totalitaire landen is het gevaarlijk af te wijken van de norm. Als de norm is: zo hard mogelijk snikken, dan zal iedereen zijn best doen om zo hard mogelijk te snikken. En de eerste die ophoudt is een verrader en rijp voor het kamp waar contrarevolutionairen worden opgesloten.  In democratische landen is afwijken van de norm een kwaliteit. Wie het eens is met het gezag is op z’n best een saaie piet. Het gaat erom je te onderscheiden van de rest. Iedereen heeft een mening en vooral de mening die afwijkt van de andere meningen wordt gewaardeerd. We relativeren het belang van leiders. Kritiek op de leider krijgt meer aandacht dan lof.

Toch kan ook in het Westen de dood van een geliefd persoon de mensen tot  hysterie drijven. Denk aan de begrafenissen van prinses Diana (1997) en Pim Fortuyn (2002). Maar hun dood werd veroorzaakt door derden (al staat dat bij Diana niet vast) en juist die omstandigheid leidde tot een crisis in de Engelse en de Nederlandse samenleving. 

Vandaag werd ook het overlijden van Cheetah (80) bekend. De chimpansee speelde tussen 1932 en 1934 met Olympisch zwemkampioen Johnny Weissmuller in verschillende Tarzan-films. Cheetah werd in 1960 door Johnny persoonlijk afgeleverd bij het Suncoast Primate Sanctuary in Palm Harbor (Florida). Het was een vrolijke aap die dol was op vingerverven, voetbal kijken op tv en rustig werd van christelijke muziek.  

Als er een hemel is zullen Kim, Johnny en Cheetah elkaar daar ontmoeten ("Me Tarzan, You Kim"). Johnny en Kim discussiëren over leiderschapskwaliteiten terwijl Cheetah voetbal kijkt op de tv. Dat is pas een vreemd gezicht.

BBC over dood Cheetah
Dossier Koude Oorlog op geschiedenis.nl
 
Bericht geplaatst in: artikel, column